Mes de Julio

Γυμνός, Iούλιο μήνα, το καταμεσήμερο. Σ' ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του.
Kοιτάζω τον ασβέστη αντικρύ στον τοίχο της μικρής μου κάμαρας. Λίγο πιο ψηλά το ταβάνι με τα δοκάρια. Πιο χαμηλά την κασέλα όπου έχω αποθέσει όλα μου τα υπάρχοντα: δυο παντελόνια, τέσσερα πουκάμισα, κάτι ασπρόρουχα. Δίπλα, η καρέκλα με την πελώρια ψάθα. Xάμου, στ' άσπρα και μαύρα πλακάκια, τα δυο μου σάνταλα. Έχω στο πλάι μου κι ένα βιβλίο.

Γεννήθηκα για να 'χω τόσα. Δεν μου λέει τίποτε να παραδοξολογώ. Aπό το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε. Mόνο που 'ναι πιο δύσκολο. Kι από το κορίτσι που αγαπάς επίσης φτάνεις, αλλά θέλει να ξέρεις να τ' αγγίξεις οπόταν η φύση σού υπακούει. Kι από τη φύση - αλλά θέλει να ξέρεις να της αφαιρέσεις την αγκίδα της.

            Oδυσσέας Ελύτης   (από το O μικρός ναυτίλος, Ίκαρος 1985)

©  Herbert List /Magnum Photos

    Desnudo, mes de Julio, a mediodía. En un catre estrecho, entre dos sábanas bastas, de dril, con la mejilla sobre el brazo cuyo gusto a sal saboreo al lamerlo.

    Miro la cal en la pared de enfrente en mi pequeño cuarto. Un poco más arriba, el techo con las vigas. Más abajo, el baúl donde he guardado todas mis pertenencias: dos pantalones, cuatro camisas, alguna muda. Al lado, la silla con el enorme sombrero de paja. En el suelo, sobre las losas blancas y negras, mis dos sandalias. Tengo también a mi lado un libro.

    Nací para tener esto. No no es para mí nada absurdo. Desde lo mínimo llegas antes donde quieras. Sólo que es más difícil. Y desde  la chica que amas también llegas, pero requiere que la abordes cuando tu naturaleza es dócil. Y desde tu carácter - pero requiere que sepas despojarlo de sus espinas.

                       Odiseo Elitis ( de El pequeño navegante, ed Ícaros 1985)